2014 was een topvliegjaar. Een nieuwe rating en vele uren toegevoegd aan het logbook. Plus enkele lange uitdagende trips gedaan. Hieronder vind je het overzicht, met telkens de links naar de detailverslagen (in het Engels) of videootjes.

Nochtans begon het jaar minder goed. Na eerst het klassieke anti-roestvluchtje gedaan te hebben op en neer van Kortrijk naar Lille, was mijn plan een lange vlucht met de Cessna 172 van de ZAC vliegclub naar de Aveyron met mijn vader. Maar toen we het vliegtuig uit de hangar trokken ging het mis: via een bobbel in de grond belandde de staart van het vliegtuig in de modder. Redelijk wat schade… we zijn dan maar de wagen naar het zuiden gereden. De rest was voor de verzekering (minus de franchise 🙁 ).

Van daaruit ging het steeds maar bergop. Ik vernam immers dat de Europese regelgever EASA na een lange aanloop eindelijk de nieuwe regelgeving had laten stemmen omtrent de nieuwe manieren om een instrument rating (IR) te behalen. Een instrument rating laat je toe om in de wolken te vliegen enkel op instrumenten. Dit heet IFR vliegen, en het breidt je mogelijkheden enorm uit. Ik heb al een Amerikaanse (FAA) instrument rating, maar in Europa is die strenger geregeld, en de nieuwe regelgeving laat toe om mijn Amerikaanse IR om te zetten naar een Europese (EASA) mits voldoende vlieguren op instrumenten. Ik rekende die even na, en jawel: ik voldeed aan de voorwaarden! Ik moest enkel via een mondeling en praktisch examen bewijzen dat ik het kon. Na wat extra oefenen deed ik dit examen, ik slaagde en ik ontdekte dat ik de eerste piloot was die die route volgde! Lees het hier even na.

Om nog wat te oefenen voor de Europese Instrument Rating en ook omwille van het plezier van vliegen, heb ik in het voorjaar een lange vlucht onder IFR in Amerika gedaan. De vlucht ging van Atlanta naar Asheville. Daarna belandde ik vijf minuten in de rand van een storm. Ik landde ongedeerd in Raleigh, waar ik vroeger veel getraind heb. Daarna naar het kustplaatsje Myrtle Beach, en de volgende dag terug naar Atlanta. Leest dit gerust na in “Thundering Carolinas”.

Vooraleer ik de Cessna 172 van de vorige vlucht mocht gebruiken, heb ik een grondige check-out gedaan voor OpenAirplane. Hier lees je welke test ik moest ondergaan in Atlanta!

Eens ik die EASA Instrument Rating op zak had, was ik niet meer te houden!  Ik kocht een zuurstofsetje waarmee ik hoger kan vliegen dan 10’000 voet (3 km). Vanaf die hoogte moet je immers zuurstof bijnemen of fris te blijven. Het setje geeft je dus extra marge om boven minder goed weer te vliegen.

De volgende trip was een mix van business en pleasure. Ik moest voor het werk immers in juli naar Bordeaux om er de Dassault fabriek te bezoeken. Daar maken ze de Rafale jachtvliegtuigen en de Falcon zakenjets. Ik nam verlof en ging er in mijn vrije tijd naartoe … met het vliegtuig uiteraard ! Het werd een prachige IFR vlucht van Kortrijk naar Bordeaux met een tussenstop voor brandstof in Le Mans. In het terugkeren nam ik een vliegvriend mee, en had zelfs even last van icing. Dit is het verslag.

In het zomerverlof vlogen we met het gezin naar Maleisië, om er oude herinneringen op te halen en er nieuwe op te doen ! Het is immers van 2002 geleden dat we er woonden, en de kinderen waren er sindsdien niet (meer) geweest. Uiteraard moesten we het oude vliegpleintje bezoeken waar ik leerde vliegen. Het was er nog niet veel veranderd !

Net na Malaysia kon ik het niet laten even vlug en op neer te vliegen naar Calais met de Piper Warrior III OO-JAB … IFR uiteraard… legaal over de kerncentrale van Gravelines.

De volgende vlieggelegenheid deed zich voor in september wanneer ik de kans had om in te vliegen op de spottersdag van de Belgian Air Force Days vliegshow op Klein Brogel. Ik heb er altijd van gedroomd om te landen op dat vliegplein aangezien we er vroeger talloze keren langsreden op weg naar Kaulille. ‘s Zomers op vakantie bij mijn grootouders raasden de F104s en F16 over de daken, en ik was altijd meer geïntrigeerd dan geïntimeerd. We vlogen IFR ‘s morgens vroeg van Kortrijk naar Kleine Brogel, en Toby maakte er een mooi filmpje van.

Ondertussen liet ik me lossen op de Robin 3000 OO-FWA van Propeller zodat dit platform ook beschikbaar werd voor toekomstige plannen.

En die plannen materialiseerden zich met een prachtige vlucht naar Deauville in Normandië met Toby. Met de IFR rating op zak, en het zuurstofsysteem in de neus, waagden we ons om de hoogtelimiet van die Robin 3000 op zoeken. We stegen tot 15’000 voet (ongeveer 5 km) met een normale atmosferische motor. Ook hier maakte Toby een mooi filmje. Check it out!

De laatste vlucht van het jaar werd ook een hele mooie. Ik huurde dezelfde Cessna in Atlanta en vloog richting zuiden. Ik mocht er even smaken van de sfeer in New Orleans. Ziehier mijn verslag.

Na 8 jaar Abeam.be gerund te hebben op het oude platform, heb ik het hier en nu overgezet naar een moderner, frisser en mobiel-vriendelijk WordPress platform. Al mijn oude posts (sinds 2001), fotos en videos heb ik mee overgecopieerd. Ik hoop dat jullie ervan houden. Laat me maar weten wat jullie ervan denken.

Tot volgend jaar!